Ανεπιθύμητος για τις βαυαρικές αρχές κι έχοντας τεθεί στο περιθώριο της πολιτικής ζωής, ο «πρωθυπουργός» του Ιωάννη Καποδίστρια, ο Νικόλαος Σπηλιάδης, θα αφιέρωνε τον ύστερο βίο του στη συγγραφή των απομνημονευμάτων του. Στα 1838, ωστόσο, στη σκιά της απολυταρχίας του Όθωνα και στο απόγειο της εκστρατείας αποδόμησης των επιτευγμάτων της Ελληνικής Πολιτείας, επιστράτευσε τη γραφίδα του για να ανασκευάσει το κατηγορητήριο που είχε εξαπολύσει ένας από τους επιφανέστερους ίσως πολέμιους του Καποδίστρια, ο Βαυαρός φιλέλληνας Friedrich Thiersch. Πρωταρχική έγνοια του ήταν να αποκαταστήσει την υπόληψη του «μπαρμπα-Γιάννη», απαντώντας, μεταξύ άλλων, στις συκοφαντίες γύρω από τη διπλωματική στρατηγική του, η οποία συνδεόταν με το όραμα που είχε για την εδραίωση της ελληνικής κυριαρχίας στην ευρύτερη περιοχή· την ανταπόκρισή του στο αίτημα περί διανομής της εθνικής γης στους ακτήμονες, το οποίο φαίνεται ότι συσχέτιζε με το φλέγον πολιτειακό ζήτημα· τις αντιλήψεις του σχετικά με τη θέση της αρχαιοελληνικής κληρονομιάς στη νεοελληνική ταυτότητα· τη στάση του απέναντι στην αντιπολίτευση και τα εγχώρια ολιγαρχικά συμφέροντα· καθώς και τις διαθέσεις του απέναντι στην προοπτική πολιτειακής συμβίωσης με τον Όθωνα.
Εκατόν ογδόντα χρόνια από τη συγγραφή του στα γαλλικά, το μέχρι τούδε ανέκδοτο πόνημα του Σπηλιάδη προσφέρεται για πρώτη φορά στο αναγνωστικό κοινό έτσι όπως μεταφράστηκε από τον «άγιο» των ελληνικών γραμμάτων, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, με εκτενή ιστορικό σχολιασμό και προλεγόμενα. Σκοπός της έκδοσης είναι αφενός να εμπλουτίσει τις γνώσεις μας για τα μετεπαναστατικά χρόνια· αφετέρου, να συνεισφέρει στη συζήτηση για τον πραγματικό χαρακτήρα της βραχύβιας καποδιστριακής πολιτείας (1828-1832) και των ατέλεστων επιδιώξεων του πρώτου Κυβερνήτη της χώρας.
 
Ο Νικόλαος Σπηλιάδης (Τριπολιτσά 1785 – Ναύπλιο 1862) ήταν Φιλικός, πρωτεργάτης και αγωνιστής του αγώνα του 1821, συγγραφέας και πολιτικός της νεοσύστατης Ελλάδας, πληρεξούσιος στην Δ' και Ε' εθνοσυνέλευση το 1829 και το 1832 αντίστοιχα και Γραμματέας της Επικράτειας στην Κυβέρνηση Καποδίστρια.
Γεννήθηκε στην Τριπολιτσά και είχε απώτερη καταγωγή από την Ανδρίτσαινα. Η πρώτη του εκπαίδευση ήταν στην Τριπολιτσά και αργότερα στο Άργος με το μοναχό και αργότερα Φιλικό Ησαΐα Καλλαρά. Πριν την επανάσταση είχε εγκατασταθεί στην Κωνσταντινούπολη (1805-1810) όπου εργαζόταν ως υπάλληλος στον εμπορικό οίκο του Απόστολου Παππά και στη συνέχεια στην Οδησσό (1810-1819) στον εμπορικό οίκο Αλέξανδρου Μαύρου και πάλι στην Κωνσταντινούπολη το 1819. Όσο ήταν στην Οδησσό μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Νικόλαο Σκουφά και είχε δραστηριοποιηθεί για την διάδοση της ιδέας της επανάστασης. Όταν επέστρεψε από την Κωνσταντινούπολη στην πατρίδα του την Τριπολιτσά παρακινούσε τους Έλληνες να επαναστατήσουν.
Μετά την άλωση της Τριπολιτσάς έγινε γραμματέας της Πελοποννησιακής Γερουσίας, αργότερα πληρεξούσιος και γραμματέας στη Γ' Εθνοσυνέλευση Ερμιόνης, γραμματέας στη Γ' Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας, πληρεξούσιος στη Δ' Εθνοσυνέλευση Άργους και τη Ε' Εθνοσυνέλευση 1832, μέλος επιτροπής του Πανελληνίου. Στις 5 Φεβρουαρίου 1829 γίνεται Γραμματέας της Επικράτειας (πρωθυπουργός) στην Κυβέρνηση Καποδίστρια.
Το 1841 ο Σπηλιάδης ήταν μάρτυρας στην διαθήκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, στο Ναύπλιο, όπου αναφέρεται με την ιδιότητα του κτηματία. (βικιπαίδεια)
 
Σελίδα Εκδότη