Αυτό το πληθωρικό, αστείο και ταυτόχρονα μελαγχολικό μυθιστόρημα αποτελεί μια εκκεντρική, σχεδόν παρανοϊκή απόπειρα να περιγραφούν όλες οι εκφάνσεις της ζωής σε ένα και μόνο βιβλίο. Μια ατέλειωτη διαδοχή ιστοριών, η μία πιο συναρπαστική από την άλλη, μια ανεξάντλητη παρέλαση ευρημάτων και γρίφων, κάνουν απολαυστική την ανάγνωση του έργου αυτού, που ο Ίταλο Καλβίνο έχει χαρακτηρίσει ως «μείζον γεγονός στην Ιστορία της Λογοτεχνίας».
 
Παρουσίαση-κριτική: Μαραμπού, Διαβάζοντας, 29/10/14
 
Ο Georges Perec γεννήθηκε το 1936 στο Παρίσι. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή της Σορβόννης και του Πανεπιστημίου της Τυνησίας. Δημοσίευσε δοκίμια και κριτικές στα λογοτεχνικά περιοδικά La Nouvelle Revue Française και Les Lettres Nouvelles, καθώς και σταυρόλεξα στο περιοδικό Le Point. Έγραψε, επίσης, θεατρικά έργα για το ραδιόφωνο και σκηνοθέτησε τέσσερις ταινίες. Εργάστηκε ως αρχειοθέτης στο CNRS. Το 1965 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα Les Choses: Une Histore des Années Soixante, για το οποίο έλαβε το Βραβείο Prix Renaudot. Το 1967 έγινε μέλος της ομάδας Oulipo. Για το βιβλίο του Ζωή οδηγίες χρήσεως τιμήθηκε με το Βραβείο Prix Médicis. Το έργο του διακρίνεται για τη χρήση της τεχνικής της γραφής με περιορισμούς, καθώς και τον διαρκή πειραματισμό του με το παιχνίδι των λέξεων. Πέθανε το 1982 στο Παρίσι.

Παρά τα δύο έγκυρα λογοτεχνικά βραβεία που τίμησαν το έργο του, ο Περέκ, ενόσω ζούσε, παρέμεινε ένας μάλλον περιθωριακός συγγραφέας, στα όρια της εκκεντρικότητας. Σήμερα, καθιερωμένος και πολυμεταφρασμένος, εκτιμάται ως μείζων εκπρόσωπος της σύγχρονης γαλλικής αυτοβιογραφικής γραφής, στην οποία έδωσε νέα ώθηση και προοπτική, δίχως να παραγνωρίζεται η συμβολή του στην αυστηρή παράδοση των τεχνοπαιγνίων του Oulipo. Η επινόηση του νέου και η ανάμνηση του παλαιού είναι οι δύο πόλοι μεταξύ των οποίων κινείται και τους οποίους συνεχώς συνδυάζει ο Περέκ στα κείμενά του. Επιχειρώντας απεγνωσμένα να ολοκληρώσει το παζλ της προσωπικής του ζωής, από το οποίο λείπουν βασικά κομμάτια (πατέρας, μητέρα, οικείοι, παιδικές μνήμες), διατάσσει και αναδιατάσσει αδιαλείπτως, ταξινομώντας επίμονα και ευρηματικά γνώσεις, εμπειρίες, ενθυμήσεις, αναγνώσματα, προγράμματα, ευφρόσυνες και τραυματικές στιγμές, συνθέτοντας ένα είδος εύτακτης αταξίας.
 
Σελίδα εκδότη