Ως το μεσημέρι ψάχναμε για νερό. Στο τέλος βρήκαμε κοντά σε κάτι αμπέλια. Ήταν ένας βράχος υγρός γεμάτος μούσκλια κι από μια σκισμή έσταζε κάθε τόσο.
Ο Μπρατίτσας έβαλε το παγούρι του να γεμίσει κι όσο να πιάσει λίγο, παίρναμε μούσκλια και βρέχαμε τα χείλια μας.
Σε λίγο ήπιαμε από μια γουλιά και ξαναβάλαμε το παγούρι. Φύσαγε λίβας. Ερχότανε καυτός απ' τη μεριά του και η γη μπροστά μας ασφυκτιούσε. Σα να 'λιώναν οι αδένες της. Πέσαμε δίπλα δίπλα στη ρίζα του βράχου και περιμέναμε να γεμίσει το παγούρι. Ξέραμε πως θα πεθάνουμε μέσα σε τούτο το καλοκαίρι. Μπροστά μας τ' αμπέλια και οι συκιές που τα παράστεκαν στις άκρες ωρίμαζαν μια γλύκα αβάσταγη. Ο Μπρατίτσας σηκώθη πήρε το παγούρι. Το 'δωσε πρώτα στον Νικήτα, ύστερα σε μένα. Ήπιε και ο ίδιος.
 
Κλασικό έργο της νεότερης ελληνικής πεζογραφίας, η Κάθοδος των εννιά, γράφτηκε το 1959, πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Εποχές το 1963. Κυκλοφόρησε σε βιβλίο για πρώτη φορά στα γερμανικά, το 1963, και στα ελληνικά το 1978. Από τότε το βιβλίο επανεκδίδεται διαρκώς ενώ γυρίστηκε και σε ταινία, το 1984, από τον Χρήστο Σιοπαχά (βραβευμένη με Χρυσή Σφαίρα σκηνοθεσίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας).  
 
Βρισκόμαστε στην Ελλάδα του 1948. Ο Εμφύλιος πόλεμος έχει μόλις τελειώσει. Μια ομάδα από εννιά αριστερούς αντάρτες προσπαθούν να κατέβουν από τις κορφές του Ταϋγέτου στη θάλασσα. Η πορεία τους είναι εφιαλτική. Ο στρατός και οπλισμένοι χωρικοί καραδοκούν. Προχωρούν πότε έρποντας, πότε  με τα τέσσερα, πότε τρέχοντας, πάντα σε επιφυλακή.  Ο ανελέητος ήλιος του καλοκαιριού πυρώνει τα πάντα. Γυμνή γη, ξερά ποτάμια, αγκαθωτοί θάμνοι, ασπάλαθοι, βράχοι και καυτές πέτρες. Επιθέσεις, ενέδρες κι αιφνιδιασμοί σε κάθε βήμα. Ένα απέραντο ναρκοπέδιο τα βουνά, οι πλαγιές και τα ξηροκάπμια. Που και που ειρηνικές σκηνές. Χωρικοί που θερίζουν, γυναίκες που ιδρώνουν, ανάσες γεμάτες έξαψη, παιδικά πρόσωπα, μωρά που θηλάζουν μανάδες. (Φέρνει κανείς στο νου τη γραφή του Μεξικανού συγγραφέα Χουάν Ρούλφο, τη συλλογή διηγημάτων του Ο κάμπος στις φλόγες. Φλογισμένα τοπία που φτάνουν στα όρια του εξωπραγματικού.)
 
Παρουσίαση-κριτική: Κική Δημουλά, Bookpress, 3/3/2014
 
Ο Θανάσης Βαλτινός γεννήθηκε στο Καστρί Κυνουρίας, το 1932. Οικογενειακές μετακινήσεις, που συνδέονται με τις δυσκολίες των κατοχικών και μετακατοχικών χρόνων, τον ανάγκασαν να φοιτήσει κατά σειρά στα γυμνάσια Σπάρτης, Γυθείου και Τρίπολης. Το 1950 ήρθε στην Αθήνα όπου ζει έως σήμερα. Σπούδασε κινηματογράφο. Μετά το 1974 έζησε κατά διαστήματα στο εξωτερικό: Αγγλία, Δυτικό Βερολίνο και Η.Π.Α., καλεσμένος από Πανεπιστήμια ή άλλα πνευματικά ιδρύματα. Έχει μεταφράσει τις "Τρωάδες" του Ευριπίδη και την "Ορέστεια" του Αισχύλου, που παίχτηκαν στην Επίδαυρο το 1979 και 1980 αντιστοίχως, από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν.
Έχει γράψει σενάρια για τον κινηματογράφο. Το 1984 τιμήθηκε με το βραβείο σεναρίου στο Φεστιβάλ των Καννών για την ταινία του Θ. Αγγελόπουλου "Ταξίδι στα Κύθηρα". Το 1990 τιμήθηκε επίσης με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το βιβλίο: "Στοιχεία για την Δεκαετία του '60". Διετέλεσε μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών, της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, καθώς και της Εταιρείας Συγγραφέων της οποίας υπήρξε πρόεδρος επί σειρά ετών. Διετέλεσε γενικός Διευθυντής του 2ου Καναλιού της Εθνικής τηλεόρασης 1989-1990. Στις 5 Ιουνίου 2008 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, στην έδρα της Νέας Ελληνικής Πεζογραφίας της Τάξης των Γραμμάτων και των Καλών Τεχνών. Τον Δεκέμβριο του 2012 τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του.
Τα βιβλία που έχει εκδώσει είναι τα εξής:
- "Συναξάρι του Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο πρώτο: Αμερική", Κέδρος, 1972
- "Η Κάθοδος των εννιά", Κέδρος, 1978
- "Τρία Ελληνικά μονόπρακτα", Κέδρος, 1978
- "Εθισμός στη νικοτίνη" [διήγημα, στο τομίδιο] "Τρία διηγήματα", Θανάσης Βαλτινός, Χριστόφορος Μηλιώνης, Δημήτρης Νόλλας, Στιγμή
- "Μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο", Στιγμή, 1985
- "Στοιχεία για την δεκαετία του '60", Στιγμή 1989
- "Θα βρείτε τα οστά μου υπό βροχήν", Διηγήματα, Άγρα 1992
- "Φτερά Μπεκάτσας", Άγρα 1993
- "Ορθοκωστά", Άγρα 1994
- "Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο δεύτερο: Βαλκανικοί - '22", Ωκεανίδα, 2000
- "Ημερολόγιο 1836-2011", Ωκεανίδα, 2001
- "Εθισμός στη νικοτίνη", Διηγήματα, Μεταίχμιο, 2003
- "Άνθη της αβύσσου", Εστία, 2008
- "Ο τελευταίος Βαρλάμης", Εστία, 2010
- "Ανάπλους", Εστία, 2012
Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες.