Έναν χρόνο μελετούσε στον νου του ο Ίψεν το θέμα του Κούκλας σπιτικό. Στο διάστημα αυτό, κατά το συνήθειό του, οικοδομούσε λίγο λίγο, ψηφί το ψηφί, τα πρόσωπα, τα φώτιζε από διάφορες γωνίες, αναζητούσε τις αντιδράσεις που τους ήταν οι περισσότερο ταιριαστές, τα λόγια που χαρακτηρίζουν με τρόπο έκτυπο, τελειωτικό. Όταν έρχεται η στιγμή να συνθέσει πια το υλικό του, θυμάται πως του είχανε μιλήσει για κάποιο παλαιό μοναστήρι, μετασκευασμένο σε ξενοδοχείο, κοντά στο Αμάλφι. Φεύγει από τη Ρώμη και αποσύρεται εκεί. Τέσσερις μήνες και κάτι θα του πάρει η συγγραφή τού Κούκλας σπιτικό από το πρωτόγραφο ώς το οριστικό κείμενο. Και στους τέσσερις αυτούς μήνες ο Ίψεν θα στερεώσει, έστω και με κάποιες ακόμα αστάθειες ή αναδρομές σε κάποιες παλαιές μεθόδους, τη νέα μορφή του δραματικού έργου, την «ιψενική».
 
Ερρίκος Ίψεν (1828-1906). Νορβηγός δραματουργός και ποιητής, γεννημένος στην πόλη Σιν της Νορβηγίας. Σε ηλικία 22 ετών δημοσίευσε το πρώτο του θεατρικό έργο, με τίτλο "Κατιλίνας". Κατόπιν προσλήφθηκε στο θέατρο της πόλης Μπέργκεν ως δραματουργός, όπου δουλεύοντας, έγραψε τα έργα: "Η νύχτα του Άη Γιάννη", "Η γιορτή του Σουλχάουγκ", "Η κυρία Ίνγκερ", κ.ά. Το 1857 εγκαταστάθηκε στην πρωτεύουσα Κρίστιανσεν, όπου έγραψε την περίφημη "Κωμωδία του έρωτα", τους "Μνηστήρες του θρόνου", τον "Περ Γκυντ" και τον "Μπραντ". Στη συνέχεια ταξίδεψε στο εξωτερικό, γράφοντας τα έργα: "Εχθρός του λαού", "Κουκλόσπιτο", "Τα στηρίγματα της κοινωνίας", "Αγριόπαπια", "Έντα Γκάμπλερ" και τους ασύγκριτους σε τέχνη και πλοκή "Βρικόλακες", που θεωρούνται και ως το αριστούργημά του. Το τελευταίο έργο του είχε τον τίτλο "Όταν εμείς οι πεθαμένοι σηκωθούμε" και δημοσιεύθηκε το 1900. Πέθανε στο Κρίστιανσεν της Νορβηγίας, σε ηλικία 78 ετών, μετά από πενταετή πλήρη πνευματική και σωματική ατονία.

Σελίδα Εκδότη