Ο επιτυχημένος Αφρικάνερ μεγαλοεπιχειρηματίας Μάρτιν Μύνχαρντ, φεύγει από το Γιοχάνεσμπουργκ μαζί με το γιο του Λουις για να περάσουν ένα Σαββατοκύριακο στο πατρικό κτήμα του, όπου σκοπεύει να τακτοποιήσει οικογενειακές υποθέσεις. Χειμώνας, στη Νότιο Αφρική. Η ξηρασία στεγνώνει τα σπλάχνα της γης, την ελπίδα του ανθρώπου. Γυμνός ορίζοντας, φύση ωμή, ο θάνατος γύρω. Και δεν λέει να βρέξει.
Νότιος Αφρική, απαρτχάιντ, Σοβέτο, ένα βιβλίο που ξεσκεπάζει την προχωρημένη τύφλωση, το τεράστιο λάθος. Σπαρακτική σχέση του ανθρώπου με τη γη του, όπως σ' όλα τα έργα του Μπρινκ. Τίποτα δεν θα μπορούσε να προσδιορίσει καλύτερα το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου από τους δυο στίχους του Breyten Breytenbach:
"τούτη τη γη που διψά για νερό την ποτίζουνε αίμα
τούτη τη γη που κουβαλά τη φωτιά μέσα της."
 
Ο Αντρέ Μπρινκ (1935-2015) γεννήθηκε στο Vrede της Νοτίου Αφρικής από οικογένεια Μπόερς. Εργάστηκε ως καθηγητής αγγλικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν. Έγραψε εικοσιένα μυθιστορήματα, ταυτόχρονα στα αφρικάανς και στα αγγλικά, σε δική του απόδοση, με πρώτο το "The Ambassador" ("Ο πρεσβευτής") και το "Kennis van die aand"/αγγλ. "Looking on Darkness" ("Κοιτάζοντας στο σκοτάδι", 1973, απαγορευμένο από τη λογοκρισία) και τελευταία τα "The Blue Door", 2006, "Other Lives", 2008 και "Philida", 2012. Μαζί με τους συγγραφείς Ingrid Jonker και Breyten Breytenbach, χρησιμοποίησαν τη δεκαετία του '60 τη γλώσσα αφρικάανς για να εκφραστούν εναντίον της κυβέρνησης του απαρτχάιντ και να ανανεώσουν τη λογοτεχνία της γλώσσας τους (κίνημα "Die Sestigers"/"The Sixty-ers"). Τιμήθηκε τρεις φορές με το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο της Νοτίου Αφρικής, το CNA Award, και ήταν δύο φορές υποψήφιος για το βραβείο Booker. Επίσης, του απονεμήθηκαν τα βραβεία Prix Medicis Etranger στη Γαλλία και Premio Mondello στην Ιταλία. Τα μυθιστορήματά του έχουν μεταφραστεί σε τριάντα γλώσσες. Στη χώρα μας, έντεκα από αυτά εκδόθηκαν από τις εκδόσεις Χατζηνικολή. Πέθανε στις 6 Φεβρουαρίου 2015, κατά τη διάρκεια μιας πτήσης από το Άμστερνταμ προς τη Ν. Αφρική, αμέσως μετά την αναγόρευσή του ως επίτιμου διδάκτορα στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λουβέν, στο Βέλγιο.