Στο βιβλίο αυτό, η βιογραφία της Λούνας ανοίγει ένα μονοπάτι για να ξανασκεφτούμε τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης στην πόλη τους, τη Shoah, τη φτώχεια και τα ανάποδα μεταπολεμικά χρόνια. Επειδή ήταν φτωχή, αγράμματη και γυναίκα, τα ίχνη της εύκολα χάνονται ανάμεσα στους αφανείς της ιστορίας. Αρχειακά τεκμήρια, καταγεγραμμένες μαρτυρίες, φωτογραφίες και προσωπικές αναμνήσεις συναρμόζονται ως ισότιμες «πηγές» που καλούν σε ίση κριτική διάθεση. Εισβάλλουμε στον κόσμο και στη σιωπή των αφανών με λέξεις που δεν είναι δικές τους, γιατί τα λόγια τους δεν ακούστηκαν, πάρα πολλές φορές αγνοήθηκαν ή λησμονήθηκαν. Ακολουθούμε τα ίχνη ενός βίου που δέθηκε με τις περιπέτειες του 20ού αιώνα, διατρέχοντας τους τόπους απ' όπου πέρασε η Λούνα, εκείνους που κατοίκησε. Τα ίχνη της αναζητούνται σε κτίρια, οικοδομές, τοπία της πόλης. Οι ιστορίες που λέγονται είναι ιστορίες που δέθηκαν με αυτούς τους τόπους, με την κατοίκησή τους από τη Λούνα και από τους δικούς της.
 
"...Θυμήθηκα τη λέξη με την ευκαιρία έκδοσης ενός βιβλίου. Της Ρίκας Μπενβενίστε. «Λούνα» ο τίτλος του βιβλίου. Δοκίμιο ιστορικής βιογραφίας. Αυτό που συγκράτησα είναι το όνομα της ηρωίδας. Τα άλλα αφορούν στους επιστήμονες, ειδικά τους ιστορικούς εκείνους που συνοφρυώνουν τα φρύδια τους, όταν οι μνήμες γίνονται ιστορία διεκδικώντας τη θέση τους, στις χαραμάδες των αρχείων που εμφανίζονται ως η μόνη αντικειμενική αλήθεια.
Ωστόσο, υπάρχουν και οι φωνές που καταπνίγονται παίρνοντας στην τελευταία τους κατοικία αισθήματα και συναισθήματα. Εμπειρίες και βιώματα. Μικρές ιστορίες για αλληλεγγύη και καθημερινότητα. Πόνοι και έρωτες.
Πάθη και βουβό κλάμα. Χωρισμοί και φωτογραφίες που μιλάνε για οικεία πρόσωπα που ξενιτεύτηκαν αναζητώντας ένα καινούργιο μαξιλάρι, σε άλλους τόπους μακρινούς. Να σκουπίσουν τα δάκρυα. Να αρχίσουν μία νέα ζωή. Φωτογραφίες που μεγαλώνουν μαζί με τους εικονιζόμενους. Πρόσωπα που ξεμακραίνουν και ξεθωριάζει η μνήμη μαζί με τις ρυτίδες.
Η ζωή των απλών ανθρώπων. Των ταπεινών και καταφρονεμένων. Που σ’ όλη τους τη ζωή αναμετρήθηκαν με τις στερήσεις. Τον αγώνα για επιβίωση. Που οι συνθήκες τούς επιφύλαξαν να γίνουν μάρτυρες σημαντικών στιγμών. Τέτοια ήταν η Λούνα. Κάτοικος Θεσσαλονίκης. Εβραιοπούλα που έζησε τότε που το ατσάλι έλιωνε στα κρεματόρια της Πολωνίας και της Γερμανίας...". Ευάγγελος Αυδίκος, Εφσυν
 
Η Ρίκα Μπενβενίστε γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1959. Σπούδασε Ιστορία στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ και έκανε το διδακτορικό της στη μεσαιωνική ιστορία στη Σορβόννη (Ρaris, Ρantheon-Sorbonne).
Δίδαξε στο τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου και στο τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Σήμερα είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας της Μεσαιωνικής Ευρώπης στο τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Μελέτες της για τα δικαστικά αρχεία της μεσαιωνικής Γαλλίας, την ιστορική ανθρωπολογία και τις σχέσεις εβραίων και χριστιανών στη μεσαιωνική Δύση έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Στα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται επίσης η εβραϊκή ιστοριογραφία και η ιστορία του Ολοκαυτώματος.
Το 2015 τιμήθηκε με το "Κρατικό ειδικό βραβείο σε λογοτέχνη του οποίου το βιβλίο προάγει σημαντικά το διάλογο πάνω σε ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα" για το έργο της "Αυτοί που επέζησαν. Αντίσταση, εκτόπιση, επιστροφή. Θεσσαλονικείς Εβραίοι στη δεκαετία του 1940", εκδόσεις Πόλις.