Άντρας εισβάλλει στο σώμα του πατέρα του, κορίτσι ερωτεύεται ένα άγαλμα, νεαρή γυναίκα βλέπει όσα δεν υπάρχουν, ο θάνατος μεταμορφώνεται σε περιστέρι, κοπέλα ερωτευμένη γίνεται σφάγιο σε τσιγκέλι, δύσμορφο μωρό αναπτύσσει φιλίες με τρωκτικά.
Ιστορίες μικρές, άλλοτε ρεαλιστικές, άλλοτε υπερβατικές και αλλόκοτες, λογοδοτούν στις απώλειες, την κοινωνική αποξένωση, στο ασυμφιλίωτο των ανθρώπων με τον εαυτό και τον κόσμο.
 
"Το βιβλίο «ΜΕΛΑΝΑ ΟΠΩΣ ΤΑ ΜΟΥΡΑ» παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και είναι μια ευχάριστη έκπληξη για τον αναγνώστη. Μέσα σ’ αυτό το μικρό βιβλίο ξετυλίγονται είκοσι πέντε σπουδαία διηγήματα. Εξαιρετικά δυνατά κείμενα, πυκνή γραφή,  παραμυθητική αφήγηση∙  η δύναμη της γλώσσας απολύτως συνεπής με τις ευφάνταστες και ρεαλιστικές ιστορίες. Τα θέματα σε μαγεύουν κυριολεκτικά και δεν τα ξεχνάς εύκολα. Όλα πλάθονται σαν παραμύθι, όπως η σκοτεινή ενέργεια της ανθρώπινης φύσης, η θεϊκή φύση, η φύση ζώων-φυτών και το υγρό στοιχείο, λίμνες, καταρράκτες, θάλασσα, βάλτοι, διατρέχουν σχεδόν όλο το βιβλίο. Τα πάντα είναι παράξενα και μη αναμενόμενα, ανατρέπει τα κλασικά που συνήθως συναντάμε στα παραμύθια. Άγγελοι και δαίμονες, έρωτας σε αντιπαράθεση με τις εμμονές θανάτου, φως, σκοτάδι, μαγεία, υπέρβαση. Λιτές, αντιφατικές,  πληθωρικές ιστορίες με εσωτερική συνοχή. Ήρωες ζώα, δάση, λουλούδια.
Η Καράμπελα στη συλλογή της παραμυθογραφεί. Με τον τρόπο του σκληρού μαγικού ρεαλισμού, συνθέτει μικρές ιστορίες με πρωταγωνιστές το ένστικτο, το θάνατο και τον έρωτα. Το ένστικτο ως πρωτόγονη δοξασία, σύμφωνα με την οποία όλα τα όντα, τα φαινόμενα και τα πράγματα έχουν ανθρωπομορφική ψυχή, εμφανίζεται με τη μορφή ζώων. Τρωκτικά, πουλιά, σκυλιά, γάτες, παγώνια, παρελαύνουν ως πρωταγωνιστές η δευτεραγωνιστές στις ιστορίες. Το αρχέγονο, ανιμιστικό κομμάτι του εαυτού.
Ο θάνατος εμφανίζεται στο βιβλίο, ως παρωδία, φάρσα, αστείο, παιχνίδι, θυσία, αναγέννηση, τιμωρία, αφορμή για διατράνωση της ζωής, νοσταλγική αποτίμηση.
Ο έρωτας στο βιβλίο, είναι μάλλον η αντιστροφή του θανάτου, τόσο όμως κοντινή, όσο το φιλί των εραστών.
Η γραφή της Καράμπελα είναι εικονοποιητική. Δεν εξηγεί, δεν ερμηνεύει, δεν αναλύει. Παραθέτει εικόνες, σκληρές, ζωντανές, ανεξίτηλες, μυστηριακές, εξώκοσμες. Και το τέλος ανοιχτό προς διερεύνηση. Καλεί τον αναγνώστη να διαδράσει με το κείμενο, να οραματιστεί το ενδεχόμενο και το πιθανό". (Ευγενία Μακαριάδη, Αφήγημα)
 
Παρουσίαση-κριτική: Χρίστος Κυθρεώτης, Εφημερίδα των Συντακτών, 24/03/2019
 
Αρετή Καράμπελα
Η Αρετή μάλλον γεννήθηκε στη χώρα με τις ιστορίες.
Όταν όμως το ‘σκασε για να γνωρίσει κι άλλα μέρη,
οι ιστορίες την ακολούθησαν.
Από τότε τις κουβαλάει, όπου κι αν πάει.
Η ίδια πιστεύει ότι τις σκαρφίζεται μόνη της.
Η αλήθεια όμως είναι...