Τρεις κόσμοι άγριοι, αδυσώπητοι και ανεξερεύνητοι. Των φυτών, των ζώων και των ανθρώπων. Οι σπαραγμοί είναι δραματικοί, καθοριστικοί, υπάκουοι στους προαιώνιους νόμους της φύσης. Κι ένας ποιητής που ψάχνει τον Θεό, θα τον βρει μέσα στην νομοτέλεια του βίαιου πολέμου για την επιβίωση.
Ανάμεσα στα πιο δραματικά έργα του διεθνούς ρεπερτορίου, το «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι», είναι δείγμα της ωριμότερης γραφής του Ουίλιαμς και αποκύημα μιας πολύ δύσκολης περιόδου για τον ίδιο. Θίγει ζητήματα οικεία από το περιβάλλον του, μιας και η λοβοτομή που υπέστη εν απουσία του η αδερφή του, Ρόζα, αποτελούσε πάντοτε μία ανοιχτή πληγή. Επιπλέον, οι επίπονες προσπάθειες να κόψει τον ομφάλιο λώρο με την μητέρα του, αποτυπώνονται συχνά στα έργα του, όμως στο συγκεκριμένο καθίστανται παραπάνω από προφανείς.
Η αριστοκράτισσα Βάιολετ Βενάμπλ, θρηνώντας για τον πρόωρο χαμό του μοναχογιού της και ομοφυλόφιλου ποιητή Σεμπάστιαν, προσπαθεί με οργισμένη μανία να πείσει τον ψυχίατρο Κούκροβιτς, που ερευνά την υπόθεση, για την ασθένεια της ανιψιάς της Κάθρην Χόλυ, ώστε να υποστεί λοβοτομή και να πάψει να υποστηρίζει μια σπαρακτική εκδοχή για το θάνατο του ξαδέρφου της. Ο γιατρός δείχνοντας ψυχραιμία, σύνεση και ανωτερότητα, χωρίς να επηρεάζεται από το χρηματικό δέλεαρ και τους εκβιασμούς της Βάιολετ, προσπαθεί να κατανοήσει τη θέση της Κάθρην. Η κοπέλα θα ακουμπήσει πάνω του και θα τον εμπιστευτεί, ενώ εκείνος θα βυθιστεί αργά μέσα στον σκιερό και μυστηριώδη κόσμο που περιβάλλει την οικογένεια Βενάμπλ, καθώς και στην ιστορία του πρόωρα δολοφονημένου Σεμπάστιαν. 
Ο εκκεντρικός τύπος, κάθε χρόνο έγραφε ένα ποίημα, αφιερωμένο στα ταξίδια του καλοκαιριού που πραγματοποιούσε με τη μητέρα του, πρόσωπο απόλυτης εμπιστοσύνης του. Για εννέα μήνες το προετοιμάζει μέσα του σαν έμβρυο και το θέρος ξεδιπλώνει τις σκέψεις του στο χαρτί, «γεννώντας» ουσιαστικά τις ιδέες. Ο κόσμος μιλάει για αυτούς όχι σαν μητέρα με παιδί, αλλά σαν ζευγάρι, κάτι που γιγαντώνει τον περίσσιο ναρκισσισμό της άλλοτε καλλονής Βάιολετ.
Ο νεαρός στις περιπλανήσεις ανά τον κόσμο αναζήτησε το Θεό, μα αντίκρισε την παντοκρατορία της φύσης. Στα Γκαλαπάγκος ήρθε αντιμέτωπος με τον σπαραγμό στον κόσμο των ζώων, ενώ στον ιδιόκτητο κήπο με την άγρια βλάστηση, διαπίστωσε τον σπαραγμό των τροπικών φυτών, με τον οποίο ξεκινά και το έργο, σαν φόρο τιμής στη σειρά δημιουργίας της ζωής πάνω στον πλανήτη.
Το τελευταίο καλοκαίρι θα είναι αυτό που θα ταράξει τις όποιες ισορροπίες, αφού καλείται η Κάθρην να αναλάβει το ρόλο της συνοδού σε κάποιο ταξίδι στο Μεξικό. Εκείνη δεν είναι ούτε αθώα, ούτε άμοιρη ευθυνών. Επιδιώκει τόσο την ανάμειξη με την ελίτ και τον ξάδερφο που είναι κρυφά ερωτευμένη, όσο και τη φυγή μακριά από την ανυπόφορη οικογένειά της, που μέχρι την στερνή στιγμή προσπαθεί να την εκμεταλλευτεί. Ο Σεμπάστιαν, έχοντας ήδη χαράξει το δρόμο προς την καταστροφή, ντυμένος με τα λευκά ρούχα της θυσίας, θα αφανιστεί από ένα πλήθος πεινασμένων παιδιών σε μια ανελέητη ανθρώπινη μάχη και μια αιματηρή εξιλέωση.
Το έργο είναι μία σύγχρονη τραγωδία στη δομή της κλασικής, με τον κεντρικό ήρωα απών και την κλιμακωτή δράση μέχρι τη δραματική κορύφωση της αποκάλυψης. Χτίζοντας μία ιστορία με ανθρώπινα συντρίμμια, ο συγγραφέας καταφέρνει να σπάσει κάθε συγγενικό δεσμό και να επαληθεύσει για ακόμα μία φορά την περιβόητη «καλοσύνη των ξένων», μιας και ο μοναδικός που στέκεται με αξιοπρέπεια και συμπόνια απέναντι στις φρικαλεότητες που διαπράττονται, είναι ο γιατρός που ερευνά την υπόθεση και καλείται να πάρει την τελική απόφαση για την υγεία της Κάθρην. Ένας γιατρός που διεκδικούν ενδόμυχα με ερωτικό τρόπο και οι δύο γυναίκες, η Βάιολετ που ποτέ δεν ξεχνά πόσο μοιραία και θελκτική υπήρξε, όσο και η Κάθρην που τον βλέπει ως σανίδα σωτηρίας και κατανόησης στη μοναχική της φυλακή. (Αναστασία Ρίζου, Αναγνώστης)
 
Ο Τόμας Λάνιερ -όπως ήταν το πραγματικό του όνομα- γεννήθηκε το 1911 στο Κολόμπους του Μισισιπή. Σπούδασε στο Μισούρι, στο Σαιν Λιούις και στην Αϊόβα. Την περίοδο της φοιτητικής του ζωής γράφει και το πρώτο του θεατρικό έργο, "Κάιρο! Σαγκάη! Βομβάη!" Ακολούθησαν: "Τα αμερικάνικα μπλουζ", "Το μεγάλο αντίο", "Η Μάχη αγγέλων" και το έργο - σταθμός, "Ο επισκέπτης", που παίχτηκε στο Σικάγο και στη Νέα Υόρκη με μεγάλη επιτυχία και το οποίο απέσπασε το Βραβείο Κριτικών της Νέας Υόρκης. Αναγνωρισμένος συγγραφέας πια, ο Ουίλιαμς συνεχίζει με αμείωτο ρυθμό να γράφει και οι επιτυχίες έρχονται η μία μετά την άλλη. Από το 1947 έως το 1961 γράφει έργα που έμελλε να γίνουν μεγάλες επιτυχίες και να παίζονται μέχρι σήμερα, με την ίδια απήχηση στο κοινό: "Καλοκαίρι και καταχνιά", "Λεωφορείον ο Πόθος", "Τριαντάφυλλο στο στήθος", "Λυσσασμένη γάτα", "Ο Ορφέας στον Άδη", "Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι", "Γλυκό πουλί της νιότης", "Η νύχτα της Ιγκουάνα". Τα έργα του αμερικανού συγγραφέα χαρακτηρίζονται από απαισιοδοξία και όλα έχουν ως θέμα τους την αποτυχία και στο τέλος την καταστροφή των πρωταγωνιστών. Από το 1962 όμως και μετά τα πράγματα γίνονται δύσκολα γιά το διάσημο συγγραφέα. Τα έργα που γράφει σημειώνουν αποτυχία και καταφεύγει στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά. Πέθανε το 1983 μόνος, μέσα σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στη Νέα Υόρκη. Άλλα έργα του είναι: "Γυάλινος κόσμος", "Περίοδος προσαρμογής", "Προς κατεδάφισην", καθώς και τα μυθιστορήματα: "Η ρωμαϊκή άνοιξη της κυρίας Στόουν", "Ανδρόγυνε, αγάπη μου", "Αναμνήσεις", κ.ά. Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο ενώ έχει τιμηθεί τέσσερις φορές με το Βραβείο Κριτικών της Νέας Υόρκης και δύο φορές με το Βραβείο Πούλιτζερ. Στην Ελλάδα το έργο του Τενεσή Ουίλιαμς είναι ιδιαίτερα αγαπητό και πολλά από τα έργα του έχουν ανεβεί στην ελληνική σκηνή.
 
Σελίδα Εκδότη