Ο "Πέμπτη", "Ο Άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη", ανήκει σε μια μυστική οργάνωση αναρχικών που έχουν ορκιστεί να καταστρέψουν τον κόσμο. Τα μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου αυτής της οργάνωσης έχουν πάρει, για λόγους ασφαλείας, τα ονόματα των ημερών της εβδομάδας. Είναι ο Δευτέρα, ο Τρίτη, ο Τετάρτη κ.λπ., με αρχηγό τον Κυριακή. Το μυστικό του Πέμπτη μας αποκαλύπτεται από τις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου: είναι ένας αστυνομικός της Σκότλαντ Γυαρντ. Από κει και πέρα η δράση ξετυλίγεται μ' έναν ιλιγγιώδη ρυθμό κι ο Πέμπτη καθώς πέφτει από έκπληξη σ' έκπληξη, από μυστήριο σε μυστήριο, φτάνει στο μεγαλύτερο απ' όλα: ποιος είναι ο αλλόκοτος, ο υπέροχος, ο φοβερός Κυριακή.
 
Ο Γκίλμπερτ Κιθ Τσέστερτον γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1874 και σπούδασε καλές τέχνες στο University College London. Από το 1900 και μέχρι τον θάνατό του, το 1936, δημοσιογραφούσε ανελλιπώς, αφήνοντας πίσω του περισσότερες από 4.000 δημοσιεύσεις. Παράλληλα, ζώντας και εργαζόμενος με χαοτικό τρόπο, αναδείχθηκε σε έναν από τους μεγαλύτερους και παραγωγικότερους συγγραφείς του αγγλόφωνου κόσμου στον 20ό αιώνα. Το τεράστιο και πολυσχιδές έργο του επηρέασε λογοτέχνες (όπως ο Κάφκα και ο Μπόρχες), ηγετικές προσωπικότητες (τον Ιρλανδό Μάικλ Κόλινς και τον Γκάντι) και στοχαστές (όπως ο μεγάλος θεωρητικός των μαζικών μέσων Μάρσαλ ΜακΛούαν).
Ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σω, «φιλικός εχθρός» του, τον χαρακτήρισε «κολοσσιαία ιδιοφυΐα», ενώ απέκτησε και τον τίτλο «ο εκκεντρικός πρίγκιπας του παραδόξου». Ο ίδιος δήλωνε ότι το παράδοξο είναι «η αλήθεια που στέκεται ανάποδα πάνω στο κεφάλι της για να προκαλέσει την προσοχή». Το αμερικανικό περιοδικό TIME έγραφε ότι «ο Τσέστερτον, με κάθε ευκαιρία, χρησιμοποιούσε λαϊκές ρήσεις, παροιμίες, αλληγορίες – αφού όμως πρώτα φρόντιζε να τις γυρίσει τα μέσα έξω». Το στιλ γραφής του χαρακτηρίζεται από οξυδέρκεια, ειρωνεία, σαρκασμό και χιούμορ για την ανθρώπινη κατάσταση. Συνήθιζε να λέει για τους συγχρόνους του πως το θέμα «δεν είναι ότι δεν μπορούν να δουν τη λύση. Είναι ότι δεν μπορούν να δουν το πρόβλημα». Επίσης προειδοποιούσε πως «χωρίς μόρφωση, διατρέχουμε τον φριχτό και θανάσιμο κίνδυνο να πάρουμε τους μορφωμένους στα σοβαρά».

Σελίδα Εκδότη