Από νέος, ο Μπρεχτ είχε διαδηλώσει το σεβασμό του στην "ασέβεια" απέναντι στα κείμενα των άλλων (και μάλιστα, τα κλασικά), που τη θεωρούσε μέγιστη ευσέβεια. Γι αυτό, και τα περισσότερα έργα του είναι "διασκευές" όχι μόνον αφηγημάτων κ.λ.π., αλλά και θεατρικών έργων της παλιάς ή της πρόσφατης σκηνικής παράδοσης. Την "πνευματική ιδιοκτησία" τη θεωρούσε καθαρά "αστική αντίληψη", και λίγο πριν πεθάνει, έγραφε :
"Ο αληθινός σεβασμός για τα κλασικά έργα πρέπει να στρέφεται στο μεγαλείο των ιδεών τους και στο κάλλος της μορφής τους, κι εκδηλώνεται στο θέατρο όταν παίζουμε αυτά τα έργα με τρόπο δημιουργικό, ευφάνταστο και ζωντανό. Δεν υπάρχει αντίφαση ανάμεσα στην αξιοπρέπεια και το χιούμορ. Στίς μεγάλες εποχές, ο Όλυμπος αντηχούσε από πλατιά γέλια. ..."
"Ο Δάσκαλος", γραμμένος το 1774, ξεκινά από άμεσες προσωπικές εμπειρίες τον Λέντς: όπως κι, ο ήρωάς του, ήταν κι εκείνος γιος πάστορα και δάσκαλος σε σπίτια "ευγενών". Έτσι, γνώρισε καλά τις αθλιότητες της εκπαίδευσης των νεαρών "αριστοκρατών" από δασκάλους αστικής καταγωγής - κι οραματιζόταν ριζική αναμόρφωση αυτής της αποβλακωτικής, για μαθητές και δάσκαλους, παιδείας. Κάτι παραπάνω : η τραγικωμική περιπέτεια του δάσκαλου Λόυφφερ γίνεται σαρδωνικό σύμβολο της κοινωνικής καταπίεσης και της ταξικής πάλης. Ο νεαρός ήρωας προσπαθεί να βρει "μια θέση στον ήλιο" σαν διανοούμενος, σαν επαγγελματίας, σαν άντρας. Άλλα η κοινωνική μηχανή του συντρίβει και τις τρεις αυτές ιδιότητες. Ζώντας σε μιαν εποχή οπού η "αριστοκρατία" παρακμάζει άλλα διατηρεί ακόμα το κύρος και τη δύναμή της, ενώ η αστική τάξη "ανεβαίνει" χωρίς να 'χει ακόμα εκτοπίσει τους παλιούς άρχοντες, ο Λόυφφερ συνθλίβεται ανάμεσα στις δυο αυτές Συμπληγάδες.
"Ο Δάσκαλος" διασκευή από το έργο του Γιάκομπ Μίχαελ Ράινχολτ Λέντς με τη συνεργασία των Ρουθ Μπερλάου, Μπέννο Μπέσσον, Έγκον Μόνκ, Κάσπαρ Νέερ
"Η Εβραία" από το έργο "Τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ".
 
Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου του 1898 στο Άουγκσμπουργκ. Το 1917 γράφτηκε στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Μονάχου, αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές του, ξαναγύρισε στο Άουγκσμπουργκ, και υπηρέτησε για ένα διάστημα σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Οι θεατρικές του αναζητήσεις γνώρισαν πολύ γρήγορα την καταξίωση, με το βραβείο Κλάιστ (1922). Αντικομφορμιστής, ορκισμένος εχθρός του πολέμου και του καπιταλισμού, βρίσκεται ήδη από το 1923 πέμπτος στον μαύρο πίνακα του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας. Όταν οι Εθνικοσοσιαλιστές καταλαμβάνουν την εξουσία το 1933, ο Μπρεχτ παίρνει το δρόμο της εξορίας: Ελβετία, Δανία, Φινλανδία, Ρωσία, και τέλος Αμερική, όπου συνεργάζεται στην Καλιφόρνια με τον Τσάρλι Τσάπλιν και τον Τσαρλς Λώτον. Το 1949 εγκαθίσταται οριστικά στο Ανατολικό Βερολίνο, όπου πεθαίνει το 1956.

Σελίδα Εκδότη