Υπότιτλος: ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΣΘΟΝΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
 
"Χριστός κι απόστολος, καλέ αυτή η γυναίκα έχει σαλέψει!" φώναξε τώρα η μητέρα της Κίττι. "Κάθεται και λέει στο παιδί για βρικόλακες και του μαθαίνει πως να σφάζει κότες και χήνες! Τι όφελος που το πάω, κάθε μέρα, σε νηπιαγωγείο γερμανικό;"
"Γιατί; Δεν τρώνε μήπως οι Γερμανοί κοτόπουλα και χήνες;" ρώτησε η κυρία Βίντρικ. "Γι' αυτούς ακριβώς τα σφάζουνε. Στο γερμανικό νηπιαγωγείο το παιδί συναναστρέφεται με ορνιθοκτόνους".
Και άρχισε πάλι καβγάς τρομερός για το αν το παιδί συναναστρέφεται με ορνιθοκτόνους στο γερμανικό νηπιαγωγείο. Και εφόσον η πλειοψηφία τάχτηκε με το μέρος της κυρίας Βίντρικ, ότι δηλαδή τα κοτόπουλα τα σφάζουνε για τους Γερμανούς και μόνο, πήρε τον λόγο πάλι η μητέρα της Κίττι και είπε πως θα στείλει το παιδί της στο γαλλικό νηπιαγωγείο, προκειμένου ν' αποφύγει τυχόν ορνιθοκτόνους και βρικόλακες.
"Στο εγγλέζικο νηπιαγωγείο να το στείλετε το παιδί. Οι Εγγλέζοι τρώνε το δικό μας μπέικον μονάχα", είπε ο γέρος αστυφύλακας με ύφος εμπειρογνώμονα.
"Ναι, βέβαια, να το στείλετε το παιδί στους χοιροκτόνους", φώναξε η κυρία Βίντρικ γελώντας και κρέμασε το σαγόνι της χαλαρό σαν να μην ήτανε καθόλου κυρία...
 
"Ο Tammsaare αντιλήφθηκε τη βαθιά σχέση που είχαν πάντα οι Εσθονοί με τη γη τους και πως η σχέση αυτή διαμόρφωσε τον εθνικό χαρακτήρα τους" Lisa Trei (Αμερικανίδα δημοσιογράφος), The Book Haven Cynthia Haven's.
 
Ο Tammsaare (είναι) απρόβλεπτα αυτοσχεδιαστικός. Το κείμενό του πολυσχιδές, οι διάλογοι των χαρακτήρων του αστείρευτα πνευματώδεις, όπως επεσήμανε ήδη η κριτική της εποχής του. Με έχουν κατακτήσει", Jhuani Salokannel (Φιλανδρός συγγραφέας και μεταφραστής).
 
Ο Anton Hansen Tammsaare (1878-1940) θεωρείτε ο εθνικός συγγραφέας της Εσθονίας. Τελείωσε το σχολείο σε σχετικά ώριμη ηλικία (25 ετών) και έκανε νομικές σπουδές στο πανεπιστήμιο του Tartu. Αντιμετώπισε από νωρίς σοβαρά προβλήματα υγείας και οι γιατροί του έδωσαν περιορισμένο προσδόκιμο ζωής, γεγονός που έδωσε υλικό στη δημιουργία του.  Άρχισε το έργο της συγγραφής από  μαθητής του σχολείου στις αρχές του 20ου αιώνα. Τα πρώτα διηγήματα μαρτυρούν επιρροές από λογοτεχνικά ρεύματα της εποχής, τον νεορομαντισμό, τον ιμπρεσσιονισμό κ.ο.κ. Είναι η εποχή των λογοτεχνικών συλλογών και των καλλιτεχνικών συναναστροφών. Από την περίοδο αυτή της δημιουργίας του ξεχωρίζουν τα διηγήματα "Τα μεγάλα βήματα" (1908), "Νεαρές ψυχές" (1909), "Πέρα από τα όρια" (1910), "Αποχρώσεις" (1917) και "Η μύγα" (1917). Η δημιουργικότερη, ωστόσο, περίοδος του Tammsaare θεωρείται η περίοδος του Μεσοπολέμου. Ο συγγραφέας συνθέτει μυθιστορήματα, διηγήματα και θεατρικά έργα, ενώ, παραλλήλως, αρθρογραφεί και στον Τύπο. Θεμελιώδες έργο του είναι ένα πεντάτομο μυθιστόρημα, που φέρει τον τίτλο "Αλήθεια και Δίκιο" (1926-1933). Το έργο αυτό θεωρείται ότι εκφράζει τη νεότερη εσθονική κοινωνία με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο. Άλλα έργα της εποχής είναι το θεατρικό δράμα "Ιουδήθ", (1921), όπως και το μυθιστόρημα "Καινούργιος παλιοδιάολος στης Κόλασης την Άκρη". Όλα τα διηγήματα της παρούσας συλλογής έχουν γραφεί την εποχή του μεσοπολέμου και είναι απόσταγμα της δημιουργίας των τελευταίων χρόνων του συγγραφέα. Δημοσιεύτηκαν αρχικά στον Τύπο για να συγκεντρωθούν, κατόπιν, σε συλλογές. Από αυτά, το διήγημα "Ο θάνατος του παππού" είναι το τελευταίο διήγημα που έγραψε ο Tammsaare.