Ο "Παγοπώλης" γράφτηκε στα 1939 - μιαν εποχή πικρότατη για τον Ο' Νηλ. Η πολεμική θύελλα που πρόβαινε στον ορίζοντα, τον είχε ταράξει βαθύτατα. Αργότερα, σε μια δημόσια εξομολόγηση (1956), είπε: "Ο πόλεμος μ' έκανε να καταλάβω πως στήριζα, την πίστη μου στις παλιές αξίες - κι αυτές είχαν χαθεί... Είναι πολύ θλιβερό, αλλά σήμερα δεν υπάρχουν πια αξίες για να στηρίξουν τη ζωή...".
Την ταραχή του αυτή καθρεφτίζει ο "Παγοπώλης" - τούτο το "επιβλητικό οικοδόμημα που ύψωσε η Γιγάντια Απελπισία", όπως τ' ονόμασε ο John Gassner. Γράφοντάς το, ο Ο' Νηλ απαρνήθηκε τα μορφικά πειράματα που τόσο τον είχαν γοητεύσει άλλοτε - απ' τον εξπρεσσιονισμό του "Αυτοκράτορα Τζόουνς" ως τις μάσκες του "Μεγάλου Θεού Μπράουν" κι ως τη φροϋδική Ορέστεια "Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα". Ξαναγύρισε στο ρεαλισμό των πρώτων του έργων, κι ανάτρεξε στο μεταλλείο των αναμνήσεών του, τριάντα σχεδόν χρόνια πίσω - όταν, νεαρός ναυτικός και "τυχοδιώκτης", σύχναζε στα μπαρ του Downtown, των λαϊκών συνοικιών της Νέας Υόρκης.
 
Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας, από τους πλέον σημαντικούς του εικοστού αιώνα, ο οποίος τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (1936) και τέσσερις φορές με το βραβείο Πούλιτζερ για τα έργα: "Beyond the horizon" (1920), "Anna Christie" (1922), "Strange Interlude" (1928), "Long day's journey into night" (1957).
Τρίτος γιος του Τζέιμς Ο' Νηλ, διάσημου ηθοποιού της εποχής, και της Έλλα Κουίνλαν, γεννήθηκε σε ξενοδοχείο του Μπροντγουέι και έζησε τραυματικά παιδικά χρόνια, γεγονός που επηρέασε τόσο την προσωπική του ζωή όσο και το έργο του. Εισήχθη στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, αποβλήθηκε και δεν επέστρεψε ποτέ. Εργάστηκε ως κλητήρας στη Νέα Υόρκη, έφυγε ως χρυσοθήρας στην Ονδούρα και ταξίδεψε ως ναύτης με εμπορικά πλοία, αποκομίζοντας γνώσεις και παρατηρήσεις ιδιαίτερα χρήσιμες στη σκιαγράφηση των ηρώων του. Αποφασισμένος να αφοσιωθεί στη συγγραφή θεατρικών έργων, εγκατέλειψε την περιπλάνηση και παρακολούθησε τα σχετικά μαθήματα που πρόσφερε το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Το σύνολο του έργου του κατατάσσεται σε τρεις περιόδους: στην πρώιμη ρεαλιστική περίοδο, με διακριτές τις εμπειρίες από την προσωπική του περιπλάνηση· στην εξπρεσιονιστική, που αρχίζει το 1920, με διακριτές τις επιρροές του συγγραφέα από ιδέες φιλοσοφικές του Νίτσε, ψυχαναλυτικές του Φρόυντ και του Γιούγκ, και δραματουργικές του Στρίντμπεργκ· και, τέλος, στην ώριμη ρεαλιστική περίοδο, με βαθιές επιρροές από τους Έλληνες τραγικούς. Τα έργα της τελευταίας περιόδου, διαποτισμένα από την τραγική αίσθηση της ζωής και την τραγικότητα της ζωής του ίδιου του συγγραφέα, συνιστούν, σύμφωνα με τους κριτικούς, τα μεγάλα έργα του μεγαλύτερου Αμερικανού δραματουργού. Στο ελληνικό κοινό τα μεγάλα έργα του Ο' Νηλ έγιναν γνωστά, κυρίως, με την Κατίνα Παξινού και τον Αλέξη Μινωτή, όπως ακριβώς και το "Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα" ("Long day's journey into night").
 
Σελίδα Εκδότη