Δύο αδελφές, ο σύζυγος της μιας και ο γιος της, ζουν μαζί σε ένα αστικό, πλην όμως παρακμάζον σπίτι, όπου τίποτα δεν θυμίζει τον έξω κόσμο. Όταν ο νεαρός γιος ερωτεύεται μια κοπέλα, τότε οι φαινομενικά άψογες ισορροπίες ανατρέπονται, οι σχέσεις διαταράσσονται και οι συνέπειες αποδεικνύονται οδυνηρές.
 
Το έργο, «ένα δράμα που όμως είναι κωμωδία και που ο πυρήνας του θα ήταν η πλοκή φάρσας» σύμφωνα με τον ίδιο τον Κοκτώ. Με βασικό θέμα τις σχέσεις γονέων – παιδιών, το έργο παρουσιάζει, σαν μέσα από κλειδαρότρυπα, τη ζωή μια αστικής οικογένειας. Ο Γάλλος συγγραφέας καταπιάστηκε ιδιαίτερα με τον ισχυρό δεσμό που συνδέει τη μάνα με τον γιο της, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τις συζυγικές και τις αδελφικές σχέσεις.
 
Ο Ζων Κοκτώ ήταν δραματουργός, ποιητής, διηγηματογράφος, κινηματογραφιστής, σκηνογράφος. Γεννήθηκε το 1889 στην περιοχή Μαιζόν-Λαφίτ, κοντά στις Βερσαλίες. Η μητέρα του ήταν ερασιτέχνης ζωγράφος. Ο πατέρας του, για λίγο καιρό δικηγόρος, και εισοδηματίας στη συνέχεια, αυτοκτονεί όταν ο Ζαν είναι δέκα χρονών. Γράφει τους πρώτους του στίχους. Το 1909 εκδίδει, με δικά του χρήματα, την πρώτη του συλλογή "Το λυχνάρι του Αλαντίν". Την ίδια χρονιά, γνωρίζεται με το χορευτή Σέργιο Ντιαγκίλεφ, και λίγο πιο ύστερα με τον Στραβίνσκι και τον Νιζίνσκι. Έργα του είναι: "Η δαιμόνια μηχανή" (1934), "Οι νεόνυμφοι του πύργου του Άιφελ" (1921), "Οι τρομεροί γονείς" (1938), "Τα ιερά τέρατα" (1940), "Η γραφομηχανή" (1941), "Ο ωραίος αδιάφορος" (1941), "Ο δικέφαλος αετός" (1946), και άλλα.
 
Σελίδα Εκδότη