Στον τόμο αυτό είναι συγκεντρωμένο όλο το ποιητικό έργο του Οδυσσέα Ελύτη. Δεκαεπτά ποιητικές συλλογές που δίνουν στον αναγνώστη τη δυνατότητα να παρακολουθήσει μια δημιουργική περίοδο εξήντα ετών. Διατηρώντας την αισθητική που ο ίδιος ο ποιητής καθόριζε για κάθε συλλογή, η έκδοση αυτή, πανόδετη και σε μικρό σχήμα, περιλαμβάνει όλα τα ζωγραφικά έργα και τα σήματα των μεμονωμένων συλλογών καθώς και ευρετήριο τίτλων και πρώτων στίχων.
Περιεχόμενα: 
Προσανατολισμοί 
Ήλιος ο πρώτος 
Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας 
Το Άξιον Εστί 
Έξι και μία τύψεις για τον ουρανό 
Το φωτόδεντρο και η δέκατη τέταρτη ομορφιά 
Ο ήλιος ο ηλιάτορας 
Το Μονόγραμμα 
Τα ρω του έρωτα 
Τα ετεροθαλή 
Μαρία Νεφέλη 
Τρία ποιήματα με σημαία ευκαιρίας 
Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου 
Ο Μικρός Ναυτίλος 
Τα ελεγεία της Οξώπετρας 
Δυτικά της λύπης 
Εκ του πλησίον 
 
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1911 και ήταν το τελευταίο από τα έξι παιδιά του Παναγιώτη και της Μαρίας Αλεπουδέλη. Η οικογένεια του που καταγόταν από την Μυτιλήνη εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όταν ο Οδυσσέας Ελύτης ήταν τριών χρόνων. Αποφοίτησε από το Γ΄ Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών και σε ηλικία 13 ετών άρχισε να δημοσιεύει ποιήματα του στη «Διάπλαση των Παίδων». Τις καλοκαιρινές του διακοπές τις περνούσε στα νησιά του Αιγαίου κι αυτή θα είναι η πρώτη του επαφή με τη θάλασσα η οποία αργότερα θα πρωταγωνιστούσε στο έργο του. Ξεκίνησε σπουδές στη Νομική τις οποίες όμως δεν ολοκλήρωσε, ενώ λίγο πριν εγκαταλείψει το Πανεπιστήμιο είχε εμφανιστεί επίσημα στα Γράμματα δημοσιεύοντας ποιήματα του στο περιοδικό «Νέα Γράμματα» με το ψευδώνυμο που θα τον έκανε παγκόσμια γνωστό: Ελύτης. Τότε γνωρίζει τον Ανδρέα Εμπειρίκο και συνδέεται μαζί του με μια φιλία δυνατή που θα κρατήσει μέχρι το θάνατο του ποιητή το 1975. Το 1940 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο ποίησης με τίτλο «Προσανατολισμοί». Κατά τη διάρκεια του ελληνοιταλικού πολέμου πολέμησε ως ανθυπολοχαγός στο μέτωπο της Αλβανίας αλλά λόγω τραυματισμού του μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Άρχισε να γράφει τον «Ήλιο τον Πρώτο» που δημοσιεύτηκε το 1943, ένω το «Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» συγκεντρώνει όλες τις εμπειρίες του αλβανικού έπους. Μεταπολεμικά διετέλεσε Διευθυντής του Εθνικού Προγράμματος Ραδιοφωνίας από το 1945 έως το 1946 και για ένα χρόνο ακόμη το 1953. Ενδιάμεσα πραγματοποίησε ταξίδια σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Το 1950 στη Γαλλία ξεκινάει να γράφει το «Άξιον Εστί» το οποίο ολοκληρώνεται και δημοσιεύεται δέκα χρόνια αργότερα το 1960. Την ίδια χρονιά του απονέμεται το Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Ακολουθούν οι «Μικρές Κυκλάδες», μια σειρά τραγουδιών που έγραψε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στη Νέα Υόρκη που ήταν προσκεκλημένος του Στέιτ Ντιπάρντμεντ. Το 1964 το «Άξιον Εστί» παρουσιάζεται μελοποιημένο από το Μίκη Θεοδωράκη στο κινηματοθέατρο ΡΕΞ. Από Το 1969 έως το 1971 έζησε στο Παρίσι. Εκείνη την περίοδο Γράφει τον «Ήλιο τον ηλιάτορα», «Τα ρω του έρωτα», «Το μονόγραμμα» και το «Φωτόδεντρο». Τον Οκτώβριο του 1979 η Σουηδική Ακαδημία ανήγγειλε ότι του απονέμει το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
 
Σελίδα Εκδότη