Πριμαρόλι λεγόταν το πλοίο που φόρτωνε το πρώτο καρπό της σταφιδικής σεζόν για κάποιον από τους 6 ή 7 συνήθεις λιμένες προορισμού. Το πριμαρόλι του Λίβερπουλ, το πριμαρόλι του Κόντινεντ, το πριμαρόλι του Λονδίνου... τα φορτία αυτά έπαιξαν τις καλύτερες τιμές επειδή φθάνοντας εύρισκαν την αγορά διψασμένη. Δεν είχαν λοιπόν να συναγωνιστούν με άλλες ποσότητες ήδη αποθηκευμένες. Γι' αυτό και όλοι οι εξαγωγείς επιδίωκαν να φορτώσουν σε ένα ή περισσότερα πριμαρόλια. Ο συναγωνισμός τους γινόταν μέσα στα όρια που επέβαλε ο σεβασμός και η φροντίδα για την ποιότητα του προϊόντος. Η σταφιδική κρίση τον διέστρεψε και αυτόν.
 
Στην Πάτρα των σταφιδέμπορων του 1890 -κοσμοπολίτισσα και ξεφαντώστρα, αρπακτική και φιλάλληλη, όμορφη και πλούσια και δυναμική- εκτυλίσσεται το χειμαρρώδες και πολυάνθρωπο μυθιστόρημα της Αθηνάς Κακούρη, με φόντο τα πραγματικά τοπία, τα κτήρια, και τις οικογένειες που χορεύουν και χρεοκοπούν, ενόσω η κρίση της σταφίδας έχει αρχίσει. Και ενώ όλοι εξακολουθούν να ονειρεύονται τη μεγάλη προκοπή κι άλλοι να κυνηγούν ανελέητα τα πλούτη, ενώ οι ξενοφερμένοι έμποροι με τις ευρωπαϊκές τους συνήθειες δίνουν τον ξεχωριστό κοσμοπολίτικο τόνο στην πόλη, ενώ οι γυναίκες συνθλίβονται από τις -φρενιασμένοι από τον πακτωλό που έφερνε ώς τώρα η σταφίδα- έχουν ξεσηκωθεί, ενώ οι άνομοι θησαυρίζουν και οι δίκαιοι απελπίζονται, ένας παλιός έρωτας ξαναφουντώνει το βράδυ ενός μεγάλου χορού και καταλήγει σε γάμο, προκαλώντας μια δίνη εκδικητικότητας με απροσδόκητα αποτελέσματα.
 
Η Αθηνά Κακούρη γεννήθηκε το 1928 στην Πάτρα, σε οικογένεια κεφαλονίτικης καταγωγής. Πέρασε τον πόλεμο και την Κατοχή στην Αθήνα. Μετά την Απελευθέρωση, επέστρεψε στην Πάτρα, όπου εργάστηκε στο γραφείο πρακτόρευσης πλοίων και πετρελαιο-ειδών του πατέρα της Χαρίλαου. Δημοσίευσε τα πρώτα της κείμενα, χρονογραφήματα και ταξιδιωτικές εντυπώσεις, στην εφημερίδα "Νεαλόγος" της Πάτρας. Το 1952, στον διαγωνισμό μετάφρασης αμερικανικών διηγημάτων που προκήρυξαν οι εκδόσεις "Ίκαρος" (στην κριτική επιτροπή συμμετείχαν: Κωνσταντίνος Τσάτσος, Κ. Θ. Δημαράς, Απόστολος Σαχίνης), η νεαρή Αθηνά κέρδισε βραβείο, το οποίο συνοδευόταν από χρηματικό έπαθλο 200.000 δραχμών. Το 1959, έχοντας κατά νου την επιτυχία της Αγκάθα Κρίστι, έγραψε ένα αστυνομικό διήγημα, τοποθετημένο στην Πάτρα του '50, και το έστειλε στην Ελένη Βλάχου, η οποία δεν της απάντησε ποτέ. Το έστειλε έπειτα στον "Ταχυδρόμο", όπου δημοσιεύτηκε με εικονογράφηση του Μποστ. Άρχισε έτσι, να δημοσιεύει αστυνομικά διηγήματα με ήρωες τον αστυνόμο Γεράκη, την Τούλα, μια νοικοκυρά, και τον κοσμοπολίτη Νάσο Δαπόντε, υπάλληλο της Ιντερπόλ. Στον "Ταχυδρόμο" υπέγραφε επίσης μεγάλα ρεπορτάζ. Την ίδια εποχή, έγραψε μια ραδιοφωνική σειρά, συνεργάστηκε με διάφορα έντυπα και ασχολήθηκε με τη μετάφραση. Το πρώτο της βιβλίο με αστυνομικά διηγήματα ("218 ονόματα") εκδόθηκε το 1963 και το δεύτερο ("Αλάτι στα φιστίκια") το 1974, τη χρονιά δηλαδή που εκδόθηκε και το πρώτο της αστυνομικό μυθιστόρημα, "Κυνηγός φαντασμάτων". Εντωμεταξύ ,το 1970 είχε εκδοθεί το νεανικό ιστορικό μυθιστόρημα της "Ο δραπέτης της Αυλώνας". Από το 1976 και επί 15 χρόνια ταξίδευε ανάμεσα στην Ελλάδα, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γερμανία. Άλλα μυθιστορήματα της είναι: "Της τύχης το μαχαίρι", "Με τα φτερά του Μαρίκα", "Η σπορά του ανέμου", "Ο χαρταετός", "Αύριο", "Πριμαρόλια", το οποίο βραβεύτηκε με το Βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου, το μυθιστόρημα "Θέκλη" με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2005, και το "Ξιφίρ Φαλέρ". Το 2010 εκδόθηκε το αυτοβιογραφικό της βιβλίο "Με τα χέρια σταυρωμένα".
Οι μεταφράσεις της έχουν επανειλημμένως βραβευθεί, ενώ από τα μυθιστορήματά της τα "Πριμαρόλια" τιμήθηκαν με το Βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου και η "Θέκλη" κέρδισε τόσο το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος όσο και το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.