Ο Λάζα Λαζάρεβιτς θεωρείται ένας από τους κορυφαίους Σέρβους συγγραφείς του 19ου αιώνα και αρκετοί αναφέρονται σε αυτόν ως "ο Σέρβος Τουργκένιεφ". Πρωταρχικό μέλημά του είναι να προσεγγίσει τα δεσμά που κρατούν φυλακισμένη την ανθρώπινη ψυχή και να τα επιλύσει, ίσως όχι με τον καλύτερο, αλλά τουλάχιστον με έναν διαφορετικό τρόπο.
Χαρακτηριστικό των διηγημάτων του -το μόνο έργο του που μας παραδίδεται- είναι η κλιμακωτή κορύφωση του δραματικού ύφους, η ενδελεχής σκιαγράφηση των χαρακτήρων, η ολοκληρωμένη ψυχολογική ανάλυσή τους. Ο αναγνώστης πλημμυρίζει συγκίνηση ακόμα και από τον τρόπο που ο συγγραφέας παρουσιάζει τα άψυχα αντικείμενα, λες και τους μεταδίδει πνοή κατευθείαν μέσα από την καρδιά του.
Στις Όχθες του Σάβου, η ζωή είναι δοσμένη σε όλη της την τραγικότητα και την ανθρώπινη τρυφερότητα. 
 
"...Ανάμεσα στις πολλές αρετές του γραψίματός του διακρίνουμε την ικανότητά του να αποφεύγει τις κακοτοπιές της προηγούμενης συγγραφικής γενιάς των ρομαντικών, τις εκφραστικές δηλαδή ακρότητες, τους υπερβολικούς χαρακτήρες, και τις πεποιημένες συναισθηματικές εξάρσεις, που δεν απηχούν καμιά πραγματική ζωή, δεν απεικάζουν καμιά αληθινή πτυχή της ανθρώπινης περιπέτειας· δεν είναι καν ξαναζεσταμένο φαΐ. Οι ήρωές του, με θαυμαστή ολιγόλογη ακρίβεια αποδοσμένοι, δρουν αυτόνομα, είναι άνθρωποι ζωντανοί, σαρκωθέντες, όχι ανδρείκελα κατευθυνόμενα από την αόρατη συγγραφική πένα...." (Κριτική από τον Κώστα Κουτρουμπάκη, Τετράγωνο).
 
Ο Σέρβος συγγραφέας Λάζα Λαζάρεβιτς (1851-1891) υπήρξε ψυχίατρος και νευρολόγος, διηγηματογράφος και μεταφραστής στα σερβικά έργων ρωσικής λογοτεχνίας των Τσερνισέφσκι και Τουργκένιεφ.