Ο Ραίη Μπράντμπερυ, που οι Αμερικάνοι τον ονομάζουν «βασιλιά των μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας», επιχειρεί μια καυστική σάτιρα με το πρωτοποριακό, φανταστικό και ονειροπόλο βιβλίο του «Φαρενάιτ 451», σάτιρα του υλιστικού και απόλυτα τεχνικού πολιτισμού του τέλους του 20ού αιώνα. Του κόσμου που ζει στην εποχή της τηλεοράσεως και της ηλεκτρονικής μουσικής του ραδιοφώνου και που βρίσκει τα βιβλία και τον ιδεαλιστικό κόσμο που αντιπροσωπεύουν περιττά και ανώφελα.
Ο Μπράντμπερυ διακωμωδεί τους ανθρώπους της εποχής αυτής, που είναι ικανοποιημένοι με τις ανέσεις που τους προσφέρονται, αλλά δεν έχουν καμία σκέψη ή ανάμνηση. Ζουν τη ζωή τους μέσα σε ομαδική ηλεκτρονική τρέλα, σε δωμάτια που οι τοίχοι τους είναι απέραντες οθόνες τηλεοράσεως και όλη νύχτα φορούν ακουστικά απ΄ όπου ξεχύνεται χείμαρρος μουσικής και ομιλιών. Ο τεχνοκρατικός πολιτισμός αποτελεί μια παραδεγμένη κατάσταση, ενώ υπάρχει πάντα μια μικρή μειονότητα αδιόρθωτων ρομαντικών και ιδεαλιστών.
Ο Μόνταγκ, ο ήρωας του βιβλίου, είναι ο χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της εξουσίας που επαγρυπνεί για τη διάδοση και εδραίωση της τεχνοκρατικής ιδεολογίας. Είναι όμως άνθρωπος ανήσυχος, με διαφέροντα και απορίες. Σε μια κρίση συνειδήσεως πηδά στο αντίθετο στρατόπεδο του κόσμου του πνεύματος και των ιδεών, που παρ? ότι λιγοστός ποσοτικά , παραμένει ο τελικός θριαμβευτής, τη στιγμή που ο πολιτισμός των μηχανών και των λεπτολόγων τεχνολογικών εξελίξεων αυτοκαταστρέφεται. 

Μια Ιστορία που αναστατώνει τον αναγνώστη καθώς εξερευνά το τι συμβαίνει όταν η άγνοια -στην πιο ακραία μορφή της- θεωρείται αρετή. (The Times)

Ένα βιβλίο που αγαπήθηκε όσο λίγα στον 20ό αιώνα, έγινε ταινία από τον Φρανσουά Τριφό και είναι μια ποιητική διορατική πρόζα για τις δυνατότητες της τεχνολογίας, για την υποδούλωση του δυτικού πολιτισμού στα μίντια, στα ναρκωτικά, στον κομφορμισμό. "Μια ιστορία που αναστατώνει καθώς εξερευνά το τι ακριβώς συμβαίνει όταν η άγνοια -στην πιο ακραία της μορφή- θεωρείται αρετή", έγραψαν οι Times. Το βιβλίο συνοδεύεται από ένα δίπτυχο με το τελευταίο κείμενο του Ray Bradbyry που δημοσιεύτηκε στο New Yorker μια μέρα πριν από τον θάνατό του. (Η Καθημερινή, 1/8/2012)
 
O Ρέι Μπράντμπερι γεννήθηκε το 1920 στο Γουόκιγκαν του Ιλινόις. Άρχισε να γράφει διηγήματα το 1932, μετά από μια συνάντησή του μ' έναν καλλιτέχνη του τσίρκου ονόματι «Μίστερ Ελέκτρικο». Πούλησε το πρώτο του διήγημα επιστημονικής φαντασίας το 1941 και γρήγορα διακρίθηκε ως ο πιο ταλαντούχος συνεργάτης του περιοδικού Weird Tales. Ήδη στα μέσα της δεκαετίας του '40 δημοσίευε τις ιστορίες του όπου ήθελε. Τα διηγήματα αυτής της περιόδου εκδόθηκαν στις συλλογές Μαύρο καρναβάλι (1947) και Η χώρα του Oκτώβρη (1955). Ευρύτερα όμως γνωστός γίνεται με τις συλλογές διηγημάτων Χρονικά του Άρη (1950) και O εικονογραφημένος άνθρωπος (1951). Την ίδια χρονιά εκδίδει το μυθιστόρημά του Φαρενάιτ 451, του οποίου η κινηματογραφική μεταφορά από τον Φρανσουά Τριφό αρκετά χρόνια αργότερα θα τον κάνει διάσημο σ' όλο τον κόσμο. Ακολουθούν πολλά μυθιστορήματα, γνωστότερα από τα οποία είναι τα Κρασί από πικραλίδα (1957), Κάτι κολασμένο έρχεται προς τα εδώ (1962), Ένα νεκροταφείο για παράφρονες (1990), Πράσινες σκιές, λευκή φάλαινα (1992).